Sinds ik op 15 februari 2009 een Twitter-account aanmaakte heb ik inmiddels 9.999 berichtjes getweet. De volgende tweet, waarmee ik deze blogpost zal delen, wordt dus mijn tienduizendste. Het leek me mooi om daar op deze manier even bij stil te staan. Eveneens is het een goed moment om eens stil te staan bij de vraag waarom ik eigenlijk gebruik maak van Twitter.
Die vraag zou ik nu in ieder geval anders beantwoorden dan toen ik er mee begon. Wat ik me van die tijd herinner is dat een goede vriend van me (Bram Willemse) erg enthousiast was over de dienst. Het prikkelde me ook om Twitter maar eens uit te testen, op dat moment zonder duidelijk doel. De voor mij meest logische profielnaam (@hermandevries) was al geclaimd door een van mijn vele naamgenoten. Ik plakte er derhalve ‘NL’ achter zodat het iets weg had van hermandevries.nl. Dat domein had ik ooit eens van mijn vader gekregen (hij voorzag wel dat ik veel naamgenoten had) maar had ik nog niet in gebruik omdat ik niet goed wist wat ik er mee wilde doen.
Toen Twitter begon, stelde het je de vraag “What are you doing?” in het veld waarin je de tweet kon uitschrijven. Aanvankelijk was dat dan ook een voornaam deel van de inhoud van de dienst; mensen die vertelden wat ze aan het doen waren. Zo begon het met Twitter oprichter Jack Dorsey, die op 21 maart 2006 de eerste tweet ooit de deur uit stuurde: “just setting up my twttr”. Iets dergelijks gold in het begin ook voor mij, ik tweette vooral wat ik aan het doen was. Dat was even leuk, maar naarmate het volume aan tweets toenam was het toch niet zo interessant om constant op de hoogte te zijn wat iedereen aan het doen was.
Twitter maakte echter een geleidelijke verandering door en bleek ook erg geschikt om nieuws snel de wereld in te vuren. In november 2009 switchte Twitter van “What are you doing?” naar “What’s happening?”, wat een subtiele maar belangrijke verandering was. In die periode was ik een tijdje afgestudeerd als fysiotherapeut en bezig m’n kennis via allerlei online kanalen (vaak via RSS, een soort digitaal abonnement op een website of blog) te verbreden en verdiepen. Ik begon Twitter steeds meer als middel te gebruiken om interessant gezondheidsnieuws te delen. Dit doe ik tot op de dag van vandaag overigens nog steeds.
In die tijd kwam ik tot de conclusie dat ik het wel mooi vond om – letterlijk – mijn naam te koppelen aan de professionele kennis die ik deelde. Ik experimenteerde onder meer met Tumblr en WordPress op hermandevries.nl, waarvan laatstgenoemde systeem uiteindelijk ‘bleef plakken’. De meeste interesse gezondheidsnieuwtjes deelde ik via Twitter, maar over sommige schreef ik een kort berichtje op mijn site. Het gaf me de gelegenheid m’n kennis te delen, maar via die weg ook steeds meer in contact te komen met mensen met dezelfde interesses. Mensen wisten mij ook steeds beter te vinden en te koppelen aan mijn professionele achtergrond. Toen er in die tijd een lijst met de 100 meest invloedrijke (o.b.v. de Klout-score) fysiotherapeuten op Twitter werd opgesteld stond ik op nummer 1. Toevallig net als nu ik deze blogpost type. Ook ben ik sindsdien wel eens benaderd door verschillende media naar aanleiding van mijn inhoudelijke profiel op Twitter en deels deze website.
Dit was voor mij persoonlijk ook gelijk de volgende ontwikkeling: Twitter als een soort gigantische stamtafel. Naast nieuws delen bleek het platform ook uitermate geschikt om laagdrempelig met mensen in gesprek te raken.
In navolging van twee huisartsen die sinds eind 2009 een @tweetspreekuur hielden begon ik in januari 2010 het @FysioSpreekuur. Bij wijze van experiment konden mensen daar aan fysiotherapie gerelateerde vragen stellen. De dienst bleek veel enthousiasme op te roepen, wat voor mij aanleiding was om de kennis te verbreden. Bernard Manje, Joost Magermans en Marcel van Koningsveld sloten zich aan bij ‘mijn team’ waardoor meerdere fysiotherapeutische specialisaties vertegenwoordigd waren. We gebruikten o.a. CoTweet, HootSuite en Google Enterprise om achter de schermen te kunnen communiceren, registreren en plannen zodat we goed bereikbaar en consistent in de beantwoording waren.
Toch miste er iets belangrijks; vragen die we daadwerkelijk goed konden beantwoorden. Terugkijkend waren we misschien ook wel een beetje te vroeg en was ‘de massa’ er nog niet klaar voor en zaten onze potentiële vragenstellers nog beperkt op Twitter of wisten ze ons nog niet te vinden. Desondanks konden we weinig met vragen als “Ik heb last van mijn nek, wat nu?” en bleek het maximum van 140 tekens vaak te weinig om een goed advies te kunnen geven. Een soort kleine screening afnemen lukte, maar meestal kwam er dan alsnog had advies achteraan om ook offline maar eens contact op te nemen met een fysio. We trokken de conclusie dat we de dienst moesten uitbreiden met een meer gedetailleerd platform (bijv. zoals hierhebikpijn.nl dat vlak erna opgericht werd) of we het moesten koppelen aan offline fysiotherapie. Omdat ik niet de ambitie had om als ondernemer aan de slag te gaan bood ik de dienst ter overname aan. Tot iets concreets kwam het niet, waarna we in november 2010 stopten.
Terugkijkend is mijn Twitter-gebruik sindsdien redelijk consistent gebleven. Ik deel nog steeds vooral links naar interessante nieuwtjes, maar doe dit wel steeds vaker in de vorm van ‘retweets’ (doorsturen van het bericht van iemand anders). Twitter heeft het voor mij inmiddels namelijk gewonnen van RSS als belangrijkste informatiebron. Ik heb op Twitter lijsten gemaakt met o.a. nieuws, sport, tech en aan mijn professionele interesses gerelateerde accounts (zie screenshot). TweetBot stelt me vervolgens perfect in staat om al deze accounts in omgekeerd-chronologische volgorde te volgen, wat voor mij ideaal werkt.
Twitter is inmiddels een beursgenoteerd bedrijf, groeit nauwelijks nog en staat adverteerders toe om tegen betaling met ‘Uitgelichte Tweets’ in je Timeline te verschijnen. Dat er vroeg of laat een passend verdienmodel moet ontstaan en daarvoor soms wijzigingen gemaakt moeten worden is duidelijk. In tegenstelling tot Facebook en LinkedIn, die inmiddels volledig bepalen welke berichten je als eerste te zien krijgt, doet Twitter dit nog maar in beperkte mate. Ik hoop dat dit zo blijft, want mede hierdoor is het voor mij het ideale nieuws en sociale medium en hoop ik het nog ten minste 10.000 tweets verder te kunnen blijven gebruiken!