Quantifying Anne

Quantified Groningen Meetup #15

Op donderdag 2 maart 2017 was de 15e Quantified Self meetup in Groningen en was ik gevraagd iets te vertellen over wat het zelf-meten van onze dochter Anne ons heeft opgeleverd. Ik neem al enkele jaren deel aan de Quantified Self meetups maar had nog niet eerder zelf een bijdrage geleverd.

Onze dochter Anne was bij haar geboorte maar liefst 4460 gram schoon aan de haak, maar viel in de eerste dagen af. Na 5 dagen zat ze op de grens van 7.3% gewichtsreductie, wat volgens onze verloskundigen het punt was dat ze eigenlijk opgenomen zou moeten worden en gezien worden door een kinderarts. Wij vonden het echter best logisch dat ze wellicht iets meer af viel dan gemiddeld omdat ze zelf relatief zwaar was en de borstvoeding bij mijn vrouw wat tijd nodig had om op gang te komen. We maakten ons zelf eigenlijk nog geen zorgen omdat ze verder goed functioneerde.

Daarnaast werden de dagelijkse beslissingen gemaakt o.b.v. 1 meting per dag, die niet persé altijd op precies hetzelfde moment of in precies dezelfde omstandigheden gemeten werd. Zo werd 100 gram gewichtsreductie in een dag ingeschat als fors, maar als je weet dat een volle plasluier 150 gram weegt maakt het nogal uit of je net voor of na een dergelijke luier meet of voor of na een tijdstip van voeden.

We wilden graag het heft in eigen hand nemen, en schaften de Withings Baby Scale aan en begonnen Anne zelf dagelijks te wegen en maten haar lengte wekelijks. Hoewel ze na die eerste 5 dagen weer gewoon netjes aan kwam en er verder geen bijzonderheden optraden gaf het zelf meten wel een vorm van rust. Zowel omdat we bevestigd kregen dat ze hoog zat t.o.v. normwaarden als dat we door ook vaker te kunnen meten een betrouwbaarder beeld konden krijgen van de trends in haar gewichtsveranderingen.

gewichtscurve
De gewichtscurve van Anne na 15 maanden

Een voorbeeld van ruim een jaar later was dat ze sinds begin december 2016 wat ‘kwakkelde’ met haar gezondheid. Ze at en dronk ineens minder goed, sliep minder goed door ‘s nachts en had af en toe koorts wat dan even later weer weg was. Ze kreeg op dat moment tandjes, en haar weekritme was ook wat in de war omdat mijn vrouw en ik het zelf beide ook wat druk hadden en ze wat onregelmatig naar de opvang ging. Écht veel aan de hand leek er niet, maar helemaal goed zat het ook niet. Na een week of 2-3 van kwakkelen zagen we ook een duidelijke trend in haar gewichtscurve dat ze afviel (zie curve), wat voor ons reden was naar de huisarts te gaan. Ze bleek een sluimerende oorontsteking te hebben en had vermoedelijk daarom klachten bij slikken, kreeg een antibioticakuur en kwam daarna na een paar dagen weer duidelijk bij en herstelde weer, ook in gewicht. In februari 2017 zagen we opnieuw een soortgelijke trend ontstaan waardoor we het patroon veel vroeger herkenden waardoor we nu eerder konden ingrijpen.

Ik gebruikte het einde van m’n presentatie om ter discussie te stellen in welke mate deze vorm van ‘Quantified Other’ nog ethisch is. Bij jonge kinderen zou het overmatig meten van gewicht en andere gezondheidsvariabelen wellicht kunnen leiden tot onnodige angst voor gezondheidsproblemen of excessief gedrag i.r.t. voeding. Daarnaast ligt er ergens een grens wanneer het je kind is dat je meet of dat het een proefpersoon wordt op het moment dat je helemaal los gaat met sensoren op je kind. Deze aspecten kun je denk ik tot zekere hoogte ook breder trekken in de richting van het stimuleren van zelf-meten door patiënten t.b.v. zorgverlening. Dit leidde tot leuke discussies tijdens de meetup en in de borrel nadien.

Anne
Anne

Ik vond het erg leuk om te doen. Mijn verhaal was weinig hi-tech en betrof geen complexe statistische inzichten etc., maar omdat de context wat anders was dan gemiddeld voegde het misschien wel iets toe. Het uitwerken en vertellen van dit proces maakte dat ik wat gerichter ging nadenken over welke lessen ik hier nu precies uit kon trekken. Daarnaast was het leuk om te horen hoe anderen hier tegen aan keken en dat er zelfs aanwezigen waren met vergelijkbare ervaringen. En, misschien wel het meest belangrijk; als trotse papa is het uiteraard altijd leuk om over je dochter te mogen praten!

Leave a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *